Αναμνήσεις

Σκόρπιες μνήμες από την καθημερινότητα και την κοινωνική ζωή του χωριού θα φιλοξενούνται σ'αυτή τη σελίδα.
Θυμάστε;

Το χτίσιμο ενός νέου σπιτιού

Όταν ερχόταν "η ώρα η καλή" και μια καινούρια οικογένεια δημιουργούνταν, έπρεπε να αποκτήσει και το δικό της σπίτι.

Τα περισσότερα σπίτια του χωριού ήταν πλινθόχτιστα (με κερπίτσια) και το χτίσιμό τους ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας συγγενών και φίλων.

Όλα άρχιζαν στις "γκιόλες",όπου το χώμα προσφερόταν για να κατασκευάσουν τα κερπίτσια. 

Πρώτα γινόταν η λάσπη με το νερό και το χώμα της τοποθεσίας. Ακολουθούσε η ανάμιξη της λάσπης με άχυρο και ανακάτεμα για να γίνει ένα ομοιόμορφο μίγμα. Μετά το μίγμα έμπαινε σε καλούπια, όπου κόβονταν τα κερπίτσια, σε μέγεθος σημερινού τούβλου περίπου. Αφού στέγνωναν, μεταφέρονταν στο χώρο κατασκευής του νέου σπιτιού με τα κάρα. Τα υπόλοιπα ήταν δουλειά των  συγγενών και φίλων, ανάλογα με την τέχνη που ήξερε ο καθένας.

Το σκάρισμα των γελαδιών

Τα γελάδια αποτελούσαν σημαντικό στοιχείο των περισσότερων νοικοκυριών του χωριού. Η συνεισφορά τους στο οικογενειακό εισόδημα ήταν σημαντική, καθώς οι νοικοκυραίοι  έφτιαχναν τυρί, βούτυρο και αριάνι με το γάλα τους, και πουλούσαν τα μοσχάρια. Τα ζώα ήταν απαραίτητα όμως και για τις γεωργικές εργασίες (όργωμα, σπορά, σβάρνισμα, ζέψιμο στο κάρο για μεταφορά προϊόντων κ. ά).

Το καλοκαίρι, που υπήρχε δυνατότητα να βγουν τα γελάδια έξω για βοσκή, την εργασία αυτή αναλάμβαναν συνήθως τα αγόρια της οικογένειας από μικρή ηλικία.

Το πανηγύρι στα πλατάνια

Δεκαπενταύγουστος! Η κοίμηση της Θεοτόκου είναι η μέρα που γιορτάζει η εκκλησία του χωριού, το πανηγύρι του Ιασίου.

Αν και σήμερα εξακολουθεί να αποτελεί μια ξεχωριστή μέρα για το χωριό, δεν συγκρίνεται με το πανηγύρι που γινόταν παλιά.

Ο τόπος που συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των χωριανών, καθώς και πολλών επισκεπτών από τη γύρω περιοχή ήταν το ποτάμι. Εκεί, κοντά στο ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία, κάθε χρόνο γύρω στο Δεκαπενταύγουστο ερχόταν ένα περιοδεύον Λούνα Παρκ.

Απ'  όλα είχε αυτό το Λούνα Παρκ: κούνιες-βαρκούλες για τους μικρούς και άλλες για τους μεγαλύτερους, κρίκους και σκοποβολή,παλαιστές,τσιγγάνες που χόρευαν, ακόμη και το "γύρο του θανάτου" κάποια φορά (καταπώς λένε - εγώ δεν το πρόλαβα).Το λιγοστό χαρτζιλίκι των μικρών κατέληγε σε γλειφιντζούρια -κοκοράκια, τύχες ή παγωτά.Οι μαγαζάτορες του χωριού μετέφεραν τα μαγαζιά τους στο χώρο εκείνο (στα πλατάνια)για όσο διαρκούσαν οι εορτασμοί.
Όταν οι εορτασμοί τελείωναν και άδειαζε ο χώρος,ερχόταν άλλη μια ενδιαφέρουσα στιγμή για τους μικρούς:πήγαιναν και έψαχναν μετά μανίας να βρουν κέρματα που ...είχαν χάσει το δρόμο τους!Πάντα κάποιο χαρτζηλίκι συγκέντρωναν, ειδικά από το σημείο όπου χόρευε ο κόσμος.

Το πανηγύρι συνέχισε να γίνεται εκεί ως το 1973 περίπου.

Πρωτομαγιά στο ποτάμι

Αξέχαστες οι Πρωτομαγιές των Ιασιωτών στο ποτάμι της Νέας Σάντας!

Οι πιο ...προνοητικοί πήγαιναν σε ένα συγκεκριμένο σημείο του ποταμιού (στο "μύλο του Θοδωρή") αποβραδίς για να "πιάσουν μέρος". Το ζητούμενο ήταν να έχουν αρκετή σκιά αλλά και χώρο για να στήσουν το φαγοπότι και το γλέντι. Βέβαια, απ'όσο θυμάμαι, κάθε οικογένεια ή παρέα κατέληγε κάθε χρόνο στο ίδιο μέρος και όλοι ήταν ευχαριστημένοι!

Το άλλο πρωί η οικογένεια ετοιμαζόταν για την εξόρμηση.Τα πρώτα χρόνια συνήθιζαν να παίρνουν τα φαγητά έτοιμα από το σπίτι (μέσα στα καινούρια τάπερ που είχαν αποκτήσει),ενώ αργότερα καθιερώθηκε να ψήνονται επιτόπου.

Πρώτη δουλειά του αρχηγού της οικογένειας ήταν να στήσει την κούνια με μια τριχιά στο πλατάνι,κυρίως αν υπήρχαν παιδιά.

Παλιές κουβέρτες και κιλίμια στρώνονταν κάτω, όπου και κάθονταν όλοι.Με το πέρασμα των χρόνων αυτά αντικαταστάθηκαν από πλαστικές καρέκλες και τραπέζια.

Το μενού περιλάμβανε διάφορα κρεατικά (συχνά και αρνί στη σούβλα), κόκκινα αυγά, τσουρέκια, σαλατικά και άφθονα ποτά που κρύωναν στο ποτάμι.Υπήρχε και συνοδεία μουσικής, που μετά τα πρώτα ποτηράκια οδηγούσε σε χορό.

Όλη αυτή την ώρα τα παιδιά ήταν -πού αλλού;- στο ποτάμι.Στην αρχή το περιτριγύριζαν, πετούσαν πετραδάκια και ξυλάκια. Δεν αργούσαν να ζητήσουν την άδεια (λέμε τώρα!) να βγάλουν παπούτσια και κάλτσες και να μπουν στο δροσερό νερό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση της ημέρας. Συχνά κατέληγαν να γίνουν μούσκεμα, αλλά οι μαμάδες είχαν προνοήσει να έχουν και κάποια αλλαξιά.

Τη διασκέδαση αυτή φαίνεται πώς ζήλεψαν και οι μεγαλύτεροι, αφού κάποια στιγμή καθιερώθηκε το ...έθιμο του "Ταρζάν"! Εμπνευστής αυτής της διασκεδαστικής δραστηριότητας υπήρξε ο αξέχαστος Θόδωρος Κασσέρης.Έδενε μια τριχιά σε ένα πλατάνι στη μια μεριά του ποταμιού και προκαλούσε όλους τους τολμηρούς να κρεμαστούν απ'αυτή και να περάσουν απέναντι σε στυλ  Ταρζάν!Εννοείται ότι ο ίδιος περνούσε πρώτος!Αυτή η δραστηριότητα προκαλούσε πολλά γέλια, καθώς ο ένας μετά τον άλλον (άντρες και παιδιά) ανταποκρίνονταν στην πρόκληση και περνούσαν με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία, καταλήγοντας συχνά μέσα στο ποτάμι.

Όπως καταλαβαίνετε, όλοι οι χωριανοί και κοντοχωριανοί γίνονταν στο τέλος μια μεγάλη παρέα.

Η Πρωτομαγιά ήταν μια από τις πιο διασκεδαστικές μέρες για τους κατοίκους του χωριού.